Γιατί Fake Newsical;
Γιατί, εκεί που έπινα δροσερό καφεδάκι κάτω από τη σκιά της ομπρέλας στο αιώνιο χαλκιδικιώτικο καλοκαίρι, άκουγα την εντεκάχρονη της διπλανής ξαπλώστρας, που μανιωδώς από ώρα σκρολάριζε στο κινητό, να ρωτά τη μαμά της επανειλημμένα: «Μαμά, είναι αλήθεια ότι… κτλ κτλ»; Αυτό ήταν το έναυσμα, η αρχή. Ο όγκος της ανεξέλεγκτης πληροφορίας που μας σαρώνει καθημερινά, πέρα από όλα τα άλλα. Διαπίστωσα στη συνέχεια με ανησυχία πως μεγαλώνει πολύ πιο γρήγορα τα παιδιά. Τα ηλικιακά όρια αναφοράς που γνωρίζαμε δεν υπάρχουν πια. Το «πιο γρήγορα» το έμαθα, το «καλύτερα» είναι στην προσωπική ευθύνη της καθεμιάς και του καθενός μας.
Γιατί Παρ@μυθομπερδέματα;
Γιατί το πλάγιο βλέμμα της σάτιρας, αυτό το υπέρτατο εργαλείο κοινωνικής στόχευσης με υπαινιγμό και χιούμορ, είναι και αντιληπτό και αποδεκτό από τα παιδιά αλλά και –σε αντίθεση με την «μπαλαφάρα του διαδικτύου»– λείπει από την καθημερινότητά τους. Μακριά από μας κάθε μορφή διδακτισμού και υψωμένου δακτύλου. Μέσω της παραβολής και της παρωδίας, το επιθυμητό είναι η χαρά, το γέλιο, οι μουσικές αλλά και η σατιρική στόχευση. Δεν μπορείς να παίξεις στα ίσα ταfake news, αλλά τουλάχιστον μπορείς να δώσεις έναυσμα εγρήγορσης ακόμη και στις μικρές ηλικίες και σ’ αυτό πολύτιμη ήταν η συμβολή της Σχολής Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, που κατέθεσαν εδώ τα εργαλεία της επιστήμης. Το τελικό crash τεστ στη συγγραφή του έργου μας, οφείλω να δηλώσω πως ήταν ο Μέγας Χορηγός του, ο εννιάχρονος γιος της συν-συγγραφέως μου Σταυρούλας Παγώνα, που μας άντεχε, όταν του τσεκάραμε τα ευρήματα και τα αστεία μας κάθε τόσο.
Γιατί με το ΚΘΒΕ;
Γιατί καταρχήν κάθε ενήλικας Βορειοελλαδίτης και Βορειοελλαδίτισσα(και όχι μόνον) πολλά οφείλει για το θεατρικό του «ξεστράβωμα» σ’ αυτόν τον οργανισμό. Μια κίνηση ευγνωμοσύνης όλες και όλοι τού την οφείλουμε. Αυτό το κάστρο της πόλης και βαστά και εξακολουθεί, παρ’ όλες τις δυσκολίες των καιρών, να προτείνει, να αναλαμβάνει, να πειραματίζεται, να αφουγκράζεται το καινούριο αλλά και να ανοίγεται στο αύριο. Εύχομαι να χαρείτε κι εσείς όσο εμείς –η Σταυρούλα, η σκηνοθέτρια Εύη Σαρμή, οι σπουδαίοι ηθοποιοί και συντελεστές μας κι εγώ– όταν το φτιάχναμε.
Στάθης Παχίδης – Συγγραφέας
«Αν θέλετε το παιδί σας να γίνει έξυπνο, διαβάστε του παραμύθια. Αν θέλετε να γίνει πιο έξυπνο, διαβάστε του περισσότερα παραμύθια.»
Albert Einstein
Κάθε εποχή έχει τους δικούς της δράκους… Σήμερα, κάθε φορά που ανοίγουμε την οθόνη μας, βρισκόμαστε μπροστά σε χίλιες δυο πληροφορίες –χρήσιμες κι άχρηστες, αληθινές και ψευδείς– ωστόσο, μικροί και μεγάλοι, αδυνατούμε να ανταπεξέλθουμε σε όλον αυτό τον καταιγισμό. Η υπερπληροφόρηση, όμως, δεν συνιστά γνώση. Η γνώση απαιτεί κατάδυση στα βαθιά. Η πρώτη οδηγεί στη σύγχυση, η γνώση οδηγεί στη φώτιση. Πώς μπορούμε λοιπόν να βρούμε τον δρόμο μας στο δύσβατο δάσος της ψηφιακής πραγματικότητας; Τι μπορούν να μας διδάξουν τα απλά, ταπεινά παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε γενιές και γενιές, για την καινούρια αχαρτογράφητη εποχή που διανύουμε; Υπάρχουν παραμύθια που ταξίδεψαν από στόμα σε στόμα για εκατοντάδες χρόνια μέχρι το σήμερα, για να μας μεταφέρουν τη σοφία τους – μια σοφία κρυστάλλινη και δροσερή, σαν το γάργαρο νερό, που στις μέρες μας μοιάζει δυσεύρετη!
Τα παραμύθια, φορείς μνήμης του συλλογικού ασυνείδητου, έχουν πολλά να μας διδάξουν, αν φυσικά κάνουμε λίγη… ησυχία για να τα ακούσουμε. Η κριτική σκέψη, το θάρρος που απαιτείται για την αναζήτηση της αλήθειας, η αγάπη για δικαιοσύνη, η καλοσύνη, η ευγένεια και η ευστροφία, είναι αρετές κάθε ήρωα που στο τέλος καταφέρνει να σκοτώσει τον δράκο και να παντρευτεί τη βασιλοπούλα… Πώς μπορούν αυτές οι αξίες να κρατηθούν ζωντανές, από μικρούς και μεγάλους, σε ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο ψηφιακό, και που χάρη στην ανωνυμία ευνοεί τη συνεχή εκκόλαψη μοχθηρών τεράτων, όπως η παραπληφόρηση, η διαστρέβλωση και η ανώδυνη προσβολή; Ερωτήματα που κρύβονταν στη βάση κάθε κουβέντας μας με τον Στάθη όσο γράφαμε τοFake Νewsical, και τα οποία όμως αρνούμασταν πεισματικά να αφήσουμε να βαρύνουν τη διάθεσή μας για γέλιο, ανατροπές, παιχνίδι, φαντασία, χρώματα, χιούμορ και… μυστήριο! Έτσι, παίζοντας με την πρώτη ύλη των αγαπημένων μας παραμυθιών, μπερδεύοντας ήρωες και καταστάσεις, αναμειγνύοντας καλούς και κακούς, δημιουργήσαμε μια παράσταση για όλη την οικογένεια, ελπίζοντας ότι φεύγοντας θα έχουμε συλλέξει στις τσέπες μας κάποια μικρά αλλά πολύτιμα ψιχουλάκια… για να βρούμε πάλι τον δρόμο μας προς το σπίτι… προς την Αλήθεια.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην Εύη για την αγάπη που έβαλε στο κείμενο, σε όλους τους ηθοποιούς που το αγκαλιάσανε ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, καθώς και στη Διοίκηση και σε όλους τους συντελεστές που συνέβαλαν ώστε να γίνει αυτή η παράσταση… Newsical! Και φυσικά στον Στάθη για την εμπιστοσύνη, τη χαρά και το μοίρασμα!
Σταυρούλα Παγώνα – Συγγραφέας
stavroulapagona.com
Λένε πως…
Κανένα ψέμα δεν αντέχει στον χρόνο πως…
Ένα ψέμα ειπωμένο πολλές φορές γίνεται αλήθεια πως…
Η τέχνη είναι το πιο ωραίο από όλα τα ψέματα πως…
Αλήθεια χωρίς ψέματα, φαϊ χωρίς αλάτι πως…
Όποιος λέει πολλά ψέματα πρέπει να έχει καλή μνήμη πως…
Όταν έχεις αμφιβολίες, πες την αλήθεια και πως…
Η αλήθεια πάντα νικά…ή μήπως όχι; Μεγάλων σοφών περί ψεμάτων και αληθειών. Κι αν νομίζετε ότι εσείς ψέματα δεν λέτε, θα μεγαλώσει η μύτη σας και μετά θα κλαίτε. Αν όμως την αλήθεια προτιμάτε, των fake news το ζιζάνιο μέσα σας κοιμάται.
Η Παραμυθοχώρα μας δέχεται γενική επίθεση από fake news που ξεγλίστρησαν μέσα από πληκτρολόγια και οθόνες και αναστάτωσαν τους γνωστούς μας Παραμυθοήρωες…
Ποι@ κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Σας περιμένουμε να το ανακαλύψουμε μαζί!!!
Εύη Σαρμή – Σκηνοθέτης
